Hava soğukken derin bir nefes almayı çok seviyorum.

Bir de güneş vuran sarı yaprakları seyretmeyi.

Ve kuş seslerini.

Balkona çıkıp polar bir battaniyeye sarılıp çayımı içmeyi.

Ya da mandalina yemeyi.

Sonra sımsıcak evime girip şükretmeyi seviyorum.

Evime gelen misafirlerimle koskocaman sofralara oturup yemeğin tadını birlikte çıkartmayı.

Ufak, saçma sapan ayrıntılara gülmeyi.

En bunaldığım zamanlarda sanki bir daha hiç göremeyecekmişim gibi etrafıma bakarak sahip olduklarımı tekrar fark etmeyi.

Karşıki evin penceresinden kendi evime bakmayı.

Ve kurumuş yapraklara basmayı.

Ve aydedeyi seyretmeyi.

Gecenin bir yarısı uyandığımda yataklarındaki çocuklarımı izlemeyi.

Sessiz odalarda gezinmeyi ..

Ve sabahın ilk ışıklarını, dinginliğini, bir önceki günün yorgunluğundan arınmışlığını ve yeniden başlama hissini çok seviyorum....